Mijn leven is in Gods hand

Zaterdag 8 en zondag 9 maart leek het wel voorjaar. Op zaterdag 8 maart was het 20 graden en zondag 19 graden zagen we op de thermometer van de bloemenveiling. We hebben 4,5 km gelopen.

Maandag 10 maart:

Maandagochtend een bezoek gebracht aan mijn 🌻gast en in de middag wachten op een telefoontje van mijn oncologe. Toen ze na 1,5 uur wachten nog niet had gebeld ben ik gaan wandelen en je raad het misschien al, toen ging de telefoon.

Niet om 15.25 uur maar om 17.25 uur belde de oncoloog met de boodschap dat de operatie niet doorgaat.

Er zitten in de buik en bij de longen vergrote lymfklieren die ze niet weg kunnen halen. De operatie willen ze alleen doen als ze alles weg kunnen halen. Als ik dit van tevoren had geweten dan hadden we hier nog niet eens over na hoeven te denken. Jammer maar ik voel me nu fit en heb geen pijn. 

Twee dingen waar ik dankbaar voor ben. Ik eindig deze dag waar ik deze dag mee begonnen ben. Ja, ik leg mijn leven in Gods hand, want dan draagt hij mij elke dag.

Dinsdag 11 maart:

Vandaag een gesprek met de verpleegkundige gehad. Kort gesprek over de operatie die niet door ging.

Bij de vorige keer konden ze lastig een ader vinden Doordat deze bij mij niet goed zichtbaar zijn lukte het pas bij de 4e keer om het infuus aan te sluiten. Er was nu sprake van een PICC-lijn. Dit is een centraal infuus dat in de ader van de bovenarm wordt geplaatst en daar voor langere tijd blijft zitten. Nu ik nog maar 2 chemokuren krijg wil ik dit niet en probeer ik door mijn arm te laten hangen en onder de warme kraan te houden een ader te hebben om te prikken.

Na de chemo krijg ik een verwijzing naar oncologische fysio. Dit is na 6 chemokuren (het maximum) een echte aanrader.

Woensdag krijg ik de brief vanuit Leiden LUMC. Wat ik eruit begrijp is dat de grote lymfeklieren zwaarder wegen en dat de plekjes bij mijn eierstokken maar klein zijn. Maandag de 17e zie ik mijn oncoloog en dan vraag ik haar om de brief te vertalen, want van die medische vaktaal begrijp ik niet veel. Als ik mij bedenk dat de kanker zichtbaar werd door vocht achter de longen.  Waardoor ik op de röntgenfoto nog maar 20 % long kon zien. Ben ik dankbaar dat ik er nu zo goed aan toe ben, ik voel me fit en heb geen pijn. Fijn dat ik zo'n grote groep bidders achter mij heb staan.

Vandaag was het een stuk kouder, 8 graden.

In de middag ben ik van Honselersdijk naar Naaldwijk gelopen. 

Ghieta had een boek aan Lenie meegegeven en zo had ik 2 vliegen in 1 klap. Een goed gesprek met Lenie van bijna 82 en het boek van Rika ten Voorde met als titel Opwekking en gebed. Lenie was zo lief om mij daarna met de auto  thuis te brengen.

12 maart - woensdag

Vanmorgen Elly H. een bezoek gebracht. We hadden elkaar al 2 maanden niet meer gezien. Dus je begrijpt dat we heel wat bij hadden te praten. In de middag heb ik een bad genomen. Even heerlijk ontspannen.

13 maart - Donderdag

De kast schoon gemaakt en zelfs mijn semi zilveren servies gepoetst. Zo fijn dat ik hier nu de tijd voor heb.

Deze week 2x met de online bidstond meegedaan. 

Gisterenavond heeft Jacq en de groep voor mij gebeden. Daarna leek alles opeens veel duidelijker. Wat een wonder dat ik 5 december maar 20 % long kon zien op de röntgenfoto. Wat de uitzaaiing van de kanker in stadium 4 liet zien. Het leek wel een turbo kanker en zo'n wonder dat ik me nu zo goed voel en geen pijn heb. God is goed.

14 maart – vrijdag

Vanmorgen met Koos naar het ziekenhuis in Voorburg. Koos laat een echo maken van zijn lies. Hij heeft pijn wat lijkt op een liesbreuk. 

Vanavond komen Aad en Ingrid gezellig bij ons eten.

Ja, het was me een weekje wel. Ondanks de teleurstelling en onzekerheid en spanning, voel ik mij een gezegend mens.

Ik leg mijn leven in Gods hand, want dan draagt Hij mij elke dag.